بسم الله الرحمن الرحیم
به خدا راهم را تشخیص داده ام و خدا را دیده ام و هدف و مقصد را شناخته ام . دشمن را نیز به عیان دیده ام، پس چرا بر این مرکب خوشبختی که گاهی می باشد، به سوی الله به پیش نتازم و قلب دشمنان حق و حقیقت را آماج گلوله هایم قرار ندهم و در این راه به نوشیدن شربت شهادت چون دیگر برادرانم نائل نگردم .
روح الله شنبه ای...
==============================================
وقتی اینارو میخونم . یه دفعه یه چیزی رو دلم سنگینی میکنه .
یه حسرت عظیم با یه بغض پهناور که همه وجودمو میگیره و با خودش میبره تا سمت خفه شدن.
دنیای من خیلی با این دنیا فرق داره .
دنیاشونو نمیشناسم
انگار مال قرنها پیشن.
ادمهایی که خدا رو میدیدن...
تصور کن آدمهایی بودن که پول و قدرت با وجود اینکه به دست درازی بهش تسلط کامل داشتن ، براشون ارزش نداشت و پوچ بود.
به قول خودمون اصلا تو این باغا نبودن.
میدونم که بهشون مدیونم ولی نمیفهمم .
مگه میشه ادم اینقدر وسیع و پهناور باشه؟
جالب اینجاست که نه پیامبر بودن و نه معصوم
نه عارف و نه ایت الله
ولی هیچی کم نداشتن.
وقتی ازشون میخونی ، توشون غرق میشی. چنان غریقی که کسی غیر خودشون نمیتونن نجاتت بدن .
با کاراشون چنان به وجدت میارن که بی اختیار اشک تو چشات جمع میشه .
همه ی ما ایرانی ها با هر قومیت و نژاد و دین و ایین و تفکری ، به هیچ وجه به خودمون اجازه نمیدیم که حتی به اندازه سر سوزنی از کار بزرگشون کم کنیم .
هممون با تمام وجودمون مدیون و ممنونشونیم.
برای شادی روحشون صلوات